қораман

зат. көне. Білтелі мылтық. Анау ойрат қ о р а м а н оқ бүркіп жұлып түсіреді ғой (С.Сматаев, Елімай, 2, 395). Қорам мылтық. жерг. сөйл. Қараман. Үңгірдің аузына қолына қ о р а м м ы л т ы қ ұстаған бір еңгезердей қара мерген отырып алды (Ә.Кекілбаев, Үркер, 93). Таң атқалы оқ жаудырып тұрған қ о р а м м ы л т ы қ т ы ң да үні өшкен (Бұл да).